Dagarnar gerast myrkari og myrkari. Eg tími verri og verri upp. Eg lesi til royndir, men havi ikki kreftir nokk, til at repitera. Eg er blivin kynsliga missbrúk síðani eg var heilt lítil. Havi veri eini 7 ár, ella tað er har eg minnist aftur til.
Eg standi sum eitt spurnartekin og ani ikki hvat eg skal gera. Eg havi roynt fleiri ferðir at ringt til tykkum, men tori ikki ella byrji eg bara at gráta.
Tað er mín mammubeiggi, sum hevur gjørt seg inná meg, í øll hesi árini. Eg fekk ilt av honum, og eg bleiv orduliga eym.
Hvat kann eg gera fyri at faa tad betur, soleidis pulsurin ikki er i topp allatid, ti eg eri so bangin.
Vónandi kunnu tit hjalpa mær.