Tann ungi
Gjøgnum ungdómsárini royna nøkur framhaldandi at tillaga seg og royna at vera ósjónlig, fyri at sleppa undan áganginum ella álopum frá umhvørvinum. Ræðslan er stór og sjálvsálitið er burtur.
Onnur royna at berjast fyri at blíva sjónlig. Berjast fyri at blíva sædd, hoyrd og skilt . Nøkur gerast víðgongd og gerast ógvuliga sjónlig fyri umheiminum, men føla seg allikavæl ósjónlig. Tí enn er eingin , ið sær, hoyrir ella skilir hvat liggur aftanfyri tann víðgongda atburð, sum er eitt skríggj um hjálp.
Ein kann skríggja eftir hjálp á ymiskan hátt:
Ein kann skera seg, svølta seg, gerast kynsliga ósiðiligur, prostituera seg, isolera seg, gerast kriminellur, gerast rúsmisnýtari, gerast sálarliga og ella kropsliga sjúkur. Møguleikarnir eru óteljandi, men samfelagi krevur og væntar at tann ungi skal laga seg til verandi samfelag, tiga og bera Seg pent at. Just so sum tað var, tá ein var barn.
Regulera sin atburð- tilpassa seg- normalisera seg, men eingin setir sjóneykuna á grundina til allar trupuleikarnar.
Ein er enn ósjónligur, líka mikið hvussu hart ein roynir at skríggja. Enn er eingin, ið skilir.
Eingin hoyrir tey tigandi skríggini!