Forfatter: Kris

Nakrar ferðir havi eg hoyrt frá fólki, ið IKKI kenna nógv til KRIS, at tað virkar so sekteriskt.

Men hvat merkir tað, at vera sekteriskt?

Eg fór inn á Sprotin.fo at leita eftir orðinum og har stendur:

“sertrúar-, sekteriskur; menigheden har et s. præg samkoman hevur sekteriskan dám; sekteriske meninger einvísar (el. sekteriskar) hugsanir”

KRIS er alt annað enn sekteriskt. KRIS er ein hjálparfelagsskapur, ið er óheftur, bæði politiskt og átrúnaðarliga, og her eru øll vælkomin at søkja sær hjálp.

Samstundis kann eg fylgja teimum, ið siga so….. til eitt vist. Teimum, sum ongantíð hava verið inni hjá KRIS ella tosa við tey, sum arbeiða har.

Tí – tá, ella um tú møtir einum persóni, ið hevur verið so langt niðri av kynsligum ágangi, so tyngdur av seinárinum og sum eftir so nógv ár, endiliga hevur funnið eitt stað sum m.a KRIS, har ein verður møttur, har ein verður hoyrdur og sæddur, har tey skilja støðuna hjá viðkomandi og viðkomandi so samstundis merkir, at hann/hon fær tað betri fyri hvørjaferð hann/hon sleppur av við eitt sindur av byrðuni, so er kanska ikki so løgið, at hesin persónur, á ein ella annan hátt “lovprísar” ( um eg kann siga so ) teimum, sum hava hjálpt.

KRIS er “oyrað”, sum lurtar. KRIS skilir støðuna. KRIS kann veita terapi. KRIS kann ikki taka burtur hesa illgerð, men KRIS kann hjálpa soleiðis, at persónurin lærir at liva við tí sum hent er og ikki í tí sum hent er.

Er tað kanska hendan ovurstóra gleðin av at vera hjálptur, ið far fólk at hugsa um KRIS sum sekteriskt? Kanska er tað tað !

 

 

 

“Kann eg spyrja teg nakað ?” spurdi Sonja meg, ein dagin eg møtti henni.

“Ja endiliga. Eg svari, um eg kann ella fái ”, sigi eg við hana.

Sonja sigur víðari:

Ein dama í bygdini, har eg eri frá, varð í nógv ár misbrúkt sum barn av sínum egna pápa. Hon kom út við síni óhugnaligu søgu um, hvussu hon gjøgnum nógv ár varð noydd at gera ymiskt við pápa sín, og hann við hana. Søgan er so kompleks og sjálvandi skilir henda lítla gentan hvørki eitt ella annað av tí, sum fyrigongur.

Spurningurin fra Sonju:

Hendan gentan, sum er vaksin dama í dag, er ofta á Facebook og fortelur um sína lagnu sum barn. Ikki bara á Facebook, men eisini manna millum. Heldur tu ikki, at tað er for nógv av tí góða? Er tað ikki skaðiligt fyri hana? Heldur tú, hon dyrkar tað nu?

“Hvat heldur tú sjálv ?” spyrji eg Sonju.

Hugsa um hetta var tú? Nú eftir so nógv ár og enduliga torir hon at siga tað, sum pápi hennara gjørdi, og tey trúðu henni. Tað er ikki henni, tað er galið við. Men hann, sum oyðileygði hennara lív, sína egnu dóttur. Nei, Sonja, lat hesa damuna fáa loyvi at snakka so nógv, hon vil. Hon sum er / var stýrd av pápan sínum, sum misbrúkti hana so dyggiliga.

Sonja hyggur upp á meg og sigur so:

“ JA. Ein loystur trælur “